η ευτυχια

Ξερω πριν απο σενα μοναξια
τιποτα ολα αδεια δακρυα στεγνα.

Κλαδι του ανεμου εμοιαζα
λυγοντας εφτανα στη γη,
χαρα να δωσεις ηθελα
στην αδεια μου ζωη.

φεγγαρι μαγια μη του κανεις και φυγει μακρια
και κεινο μενα ακουσε και γυρισες ξανα.

Σαν πληγωμενος κορμορανος
στη λιμνη του ουρανου
περιμενα εσενα νυφαδα του χιονιου.

Και αναρωτιεμαι πως το'κανες αυτο,
να διωξεις το σκοταδι
να γιανεις τις πληγες
το παθος να ανθισει
ξανα μες τις καρδιες.


Νυχτοφως παθος κι ενταση
πυροξανθα μαλλια
το χαδι νυχτολουλουδο
μ' αγγιζει την καρδια.

Καρδια μικρη εσυ γιορτη
κι ολα ειναι σαν Λαμπρη.

Η καρδια μου τωρα τραγουδα
και βλεπω το ηλιοβασιλεμα ξανα.

Ακουω φωνη σαν μελωδια
αρα ηρθε η ευτυχια.

Φεγγαρι μελενιο.

Νομιζω οτι αποψε ηρθες πολυ νωρις
νοιωθω την ζεστασια της παρουσια σου,
κοιταζω πισω ναι ειναι ο δρομος του φεγγαριου μου
η καρδια μου χτυπα δυνατα.
Ηρθε το μελενιο μου φεγγαρι που δινει φως στις νυχτες μου ,
αγριο και γεματο, του απανεμου ονειρου,
τρεχει μακρια αποψε τρεχει ,παει στις ακτες της ελευθεριας,
Μακαρι να μπορουσα να σε ακολουθησω...
Δεν μπορω να αγγιξω τον ωκεανο δεν μπορω να αλλαξω των κοσμο..
απειρο.. λαχταρα, πας εκει οπου δεν ζει κανεις...

απο καρδιας λογια...

Οπως τα αστερια εχουν αναγκη να ρθει η νυχτα,
οπως ο ζωγραφος περναει τις σιωπηλες εικονες του απο το αποσταγμα της ζωης πανω στον καμβα,
οπως το φεγγαρι εστω και για λιγο θα φωτισει τις κρυες νυχτες του χειμωνα,
οπως τα ματια επιδιωκουν για λιγο φως,
ετσι κι εγω ψαχνω το κλειδι για να παρω απαντηση σε καποια απο τα ερωτηματα μου .....
κολυμπουσα με τα νερα κι οχι κοντρα στα νερα ...
ζηλεψα μοναχα τα συννεφα ηθελα να με παρουν για λιγο μαζι τους ...
Σου εχω μιλησει οπως θα μιλαγα σε εναν αγγελο,
σ΄εχω κοιταξει, γλυκια αντανακλαση μεσα σε μια σταγονα των χρονων,
μου ελειψες ενα κενο οι σκεψεις μου... ψαχνω να σε βρω μεσα στην πραγματικοτητα να ξανα βαψεις το παρον μου....

Οταν οι ρυτιδες της λυπης βγουν στην επιφανεια
απο τα παθη και τις συγκρουομενες επιθυμιες
μια κατακραυγη υπαρχει ενα δυσβασταχτο βαρος.
Οταν το σωμα ειναι προβληματισμενο ελπιζεις...
να συναντηθουν η χαρα με την πανεμορφη ευτυχια
να επουλωσει και να μην υποκυψει ...
να ερθει η αρμονια στο σωμα στο μυαλο και στην καρδια.

Aς ενεργοποιησουμε την ζωη μας με τη δικες μας Αξιες.

Να σκεφτουμε για μια στιγμη τι ειναι αυτο που μας ευχαριστει περισσοτερο , μια βολτα στο δασος ή μια μερα στην παραλια, παρακολουθωντας ενα πανεμορφο ηλιοβασιλεμα ή κοιτοντας τα φυτα μας, ή εναν περιπατο στο βουνο.
Ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειχατε αυτη την εμπειρια και αν αυτο ηταν υπεροχο, γεματο διασκεδαση και γελιο, ενθουσιασμο.Μηπως νιωσατε ζωντανοι, ειχατε τονωθει; Αυτες οι στιγμες που ζουμε μεσα σε ¨συνθηκες ειρηνης¨, ειναι η ευτυχια...κι ας μην την καταλαβαινουμε.