απο καρδιας λογια...

Οπως τα αστερια εχουν αναγκη να ρθει η νυχτα,
οπως ο ζωγραφος περναει τις σιωπηλες εικονες του απο το αποσταγμα της ζωης πανω στον καμβα,
οπως το φεγγαρι εστω και για λιγο θα φωτισει τις κρυες νυχτες του χειμωνα,
οπως τα ματια επιδιωκουν για λιγο φως,
ετσι κι εγω ψαχνω το κλειδι για να παρω απαντηση σε καποια απο τα ερωτηματα μου .....
κολυμπουσα με τα νερα κι οχι κοντρα στα νερα ...
ζηλεψα μοναχα τα συννεφα ηθελα να με παρουν για λιγο μαζι τους ...
Σου εχω μιλησει οπως θα μιλαγα σε εναν αγγελο,
σ΄εχω κοιταξει, γλυκια αντανακλαση μεσα σε μια σταγονα των χρονων,
μου ελειψες ενα κενο οι σκεψεις μου... ψαχνω να σε βρω μεσα στην πραγματικοτητα να ξανα βαψεις το παρον μου....