Μεσα στων δαντελων και των λεπτων κεντηματων στα χρωματα της αγαπης και των απειρων λαμψεων Ο τοξοτης με το βιολι γλιστρα τις μελωδιες του προσκεκλημενος απο μενα. Ενα βημα του χορου και ενα ομορφο αγκαλιασμα . Εγκαταλειπομαι και τρεχω μεσα στα χερια του μεσα στις συνομιλιες του φθινοπωρου Οι λεξεις μας σκορπιζονται γρηγορες , οι δαντελες της τυλιγονται στο σωμα μου με αιωνιο παθος απο μεταξι.,το χαδι που ξεφυλλιζει την καρδια μου στο κρεβατι των αναμνησεων που ο χρονος σταματησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου