paramuthenia

οι αλήθειες μου

Μερικές φορές αισθάνομαι ζωντανή
Μερικές φορές νιώθω νεκρή
μέσα στα κρυφά μονοπάτια της σκέψης
και στις αποστάσεις τις μυστικές του νου,
αποζητώ...
Τον βασιλιάς της καρδιάς μου
στις τυφλές μέρες μου, μια στάλα ολοκλήρωσης μια στάλα αγάπη.

Κάθε φορά, και άλλο γέμισμα
στεγάζει τους παλμούς και τα αισθήματα.

Πολλές φορές η ομίχλη με αρπάζει
και με στραγγαλίζει μέχρι να πεθάνω,
μένω μόνη στο σκοτάδι
μόνη και προσεύχομαι να επιβιώσω.

Οι κακίες,
παγιδεύουνε το πνεύμα που ......
που ελεύθερο θέλει να πετά σε κήπους ανθισμένους.

Ψάχνω σε άλλους ουρανούς
ν’ απλώσω τις φτερούγες γιατί
σακατεμένο αιμορραγεί το κορμί μου.

Από το πρώτο φτερούγισμα
θαμπές αγάπες…πνιγμένες γνώρισα
στον κουρνιαχτό και στη λάσπη έπεσα.

Βουρκώνει η ψυχή μου,
σε κάθε θολή αντάμωση….
έτσι πληρώνω το πάθος και το χάδι.
Μοιάζει συνάλλαγμα
χωρίς αντίκρισμα
και…εγώ πελάτης ,......
περιμένω να εισπράξω ,να εισπράξω τι;
Ένα τίποτα μια αυταπάτη
ένα ψέμα...
Ένα άπειρο ...Ένα Μηδέν.
και η μοναχική ψυχή μου να περιπλανιέται
μόνη στα στάδια της ζωής.

Αυτή είναι η πλευρά της αλήθειας μέσα απο την αθωότητα και την ενοχή ,
που την βλέπω με τα δάκρυα του ήλιου
που κλαίνε για μενα...