Μικρο πυκνο πληθος γυρω που νεκρωνει την απεραντη αναχωριση
και με τεχνασματα βαφει τα τριανταφυλλα αργα σε χρωμα μπλε,
οι παραφρονες σταχτες γλιστρουν, πετουν, ψιθυριζουν, κατω απο τα χλωμα ματια
η κληρονομια της φλογας εξαφανιζεται
το συναισθημα να ζησουν μαζι αιωνια χανεται σαν σκονη,
ζει εκτος χρονου μενει εκει... οι αισθησεις δεν παραγουν πια επιθυμια για το σωμα,
γιορταζει τον ενταφιασμο της ψυχης...περικυκλωμενη απο τον θορυβο των κυματων της θαλασσας
που την εχουν προσεξει και την φωναζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου