Οπως η υδρονεφωση δεν αφηνει κανενα σημαδι στο σκουρο πρασινο του λοφου ετσι και στο σωμα μου δεν εχεις αφησει κανενα ιχνος.
Η αληθινη αγαπη δεν αφηνει σημαδια .Εσυ και εγω ειμασταν ενα .
Δεν ειναι ντροπη να αναγνωρισω την αγαπη μου για σενα που ειναι ισχυροτερη της υπερηφανειας δεν υπαρχει κανενα τελος στο παθος μου ,αν και σε εχω χασει οπως τα αστερια που χανονται στο φως του ηλιου.
Πρεπει να τα ξεχασουμε ολα ,πρεπει να ξεχαστουν ,πρεπει να ξεχασουμε τον χρονο που σκονταψαμε, πρεπει να ξεχασουμε εκεινες τις ωρες που σκοτωσαν την καρδια της ευτυχιας.
Θα σου προσφερω τα μαργαριταρια της βροχης απο εναν τοπο που δεν βρεχει.
Θα μιλησω στα ματια σου θα πλευσω με το χαμογελο σου...
Περιμενω το επομενο γεια σου.
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου