Απλά θέλω να ξέρεις.

Ονειρευόμουν μια ζωή γεμάτη με ευδαιμονία,
όμως, πνίγηκα από το όμορφη σιωπή.
Μόνιμα ισορροπούσα πάνω σε μια απότομη πλαγιά
σαν αγριόχορτο στο μένος του βοριά.

Ονειρευόμουν το μοίρασμα της αγάπης,
αλλά έμεινα μόνο ταξιδευτης στη θάλασσα της ζωής
με μια βρύση που όλη μερα στάζει
και από τις αναμνήσεις μου να σταλάζει.

Βαρέθηκα του έρωτα τη γευση
και τον ανόητο χορο,
γιατί να ξέρεις στριμώχτηκα...
γιατί να ξέρεις έμειναν μόνο κομμάτια από τα φεγγάρια μου...